Op 16 mei 2009 was Liesbeth 31 weken zwanger van haar zoontje Sander. Ze ging die dag met ziekteverlof, omdat werken niet meer ging. Al weken hield ze vocht vast en haar bloeddruk was gestegen. Tijdens haar bezoek aan de verloskundige werd er eiwit in haar urine aangetroffen. Dat moest verder worden uitgezocht in Radboudumc. Liesbeth vertelt haar verhaal.
HELLP-syndroom
'In Radboudumc werd gelijk besloten dat ik moest blijven. Mijn man en ik hoopten dat ik snel weer naar huis zou mogen. Helaas ging het ging met de dag slechter. Een week later kreeg ik te horen dat ik moest blijven tot de bevalling. Ik bleek het HELLP-syndroom te hebben. Deze aandoening kende ik niet, maar ik voelde me te ziek om het uit te zoeken. Ik sliep hele dagen en nachten, zo moe was ik.
Keizersnede
Op 29 april met 33 weken zwanger werd er een keizersnede gepland. Hier was ik blij mee, maar tegelijk vond ik het ook verschrikkelijk spannend. Sander was nog zo klein, zou mijn baby het wel redden? Om 23. 00 uur werd ik opgehaald voor de operatie. Ik was verschrikkelijk gespannen, maar de ingreep verliep voorspoedig. Om 0.00 uur startte de operatie en om 00:07 uur werd onze zoon Sander geboren.
Net een klein kikkertje
Wat was hij een prachtige baby! Alles er op en er aan, hele donkerblauwe ogen en een prachtig koppie. We waren meteen al verliefd. Hij kreeg een sonde en lag in een couveuse. Pas na 16 uur kreeg ik hem voor het eerst in mijn armen, wat een klein mensje. Hij vouwde zich als een kikkertje helemaal op tegen mij aan. Sander vasthouden was een heerlijk gevoel, maar o wat was hij kwetsbaar.
'Sander vasthouden was een heerlijk gevoel, maar o wat was hij kwetsbaar'.
Liesbeth, moeder
Overplaatsing
Op 3 mei kregen we te horen dat Sander zou worden overgeplaatst naar CWZ. Dat was even schrikken. Dan wordt het even veel. Mijn eigen herstel, de nieuwe situatie, zorgen om mijn baby en dan ook nog een overplaatsing. Gelukkig kregen we een mooie, vriendelijke couveusesuite in CWZ. Hier konden we samen in verblijven.
Nog beter knuffelen
Sander deed het heel goed. Na twee weken mocht hij van de couveuse naar een warmtewiegje. Wat was dat fijn! Nu kon ik hem beter knuffelen! Na 3 dagen in het warmtewiegje mocht hij toen over naar een gewone wieg. Hij was klein, maar o zo sterk!
Telkens afscheid nemen
Omdat ik zelf nog herstellende was en nog ziek was sliepen mijn man en ik ‘s nachts thuis. Ieder nacht om 03.00 uur belde ik de afdeling om te vragen hoe het met Sander was. Dan werd ik altijd vriendelijk te woord gestaan. Om 08:00 uur gingen we dan weer naar Sander toe en dan bleven we vaak bij hem tot 22:30 uur. Hoewel alles goed geregeld was werd het afscheid nemen steeds zwaarder.
Eindelijk mee in de maxi cosi
Met 36 weken en 6 dagen kregen we te horen dat Sander mee naar huis mocht. De verpleging had genoeg vertrouwen in Sander om hem te laten gaan, dit was zo'n fijn gevoel! Al weken zagen we ouders met een maxi cosi het ziekenhuis verlaten. Dit wilde wij ook en nu was het eindelijk zover!'
2009