Tess heet ze en ze maakt het uitstekend. Het verhaal van haar geboorte zal ze vast haar hele leven horen. Want wie wordt er nu op de stoep van het ziekenhuis geboren? Mama Joyce Spaargaren, werkzaam als secretaresse van de maatschap longziekten CWZ, en papa Rob Hetterscheit doen 2 weken later graag hun bijzondere verhaal. Vooral om alle CWZ’ers te bedanken voor hun adequate hulp.
Rustig naar CWZ
Op de avond van 20 mei voelt Joyce dat haar derde kindje gaat komen. De verloskundige komt aan huis in Herveld, constateert 4 centimeter ontsluiting en stelt voor om rustig naar het ziekenhuis in Nijmegen te rijden. Voor de zekerheid gooit Rob een plastic bak met kraamzeiltjes achterin. Joyce: ‘Ik weet nog dat ik dat helemaal niet nodig vond.’
20 stappen te ver
Bij Beuningen voelt Joyce persdrang, bij NXP denkt ze: o jee, nog 3 minuten naar CWZ. Voor de slagboom bij de spoedeisende hulp duurt het wachten te lang. Rob stapt uit om een rolstoel te halen. Joyce: ‘Ik denk nog: 20 stappen naar de deur, dat moet ik halen. Maar als ik uitstap, weet ik dat ik zelfs dat niet red.’ Een vrouw in barensnood weet echter wat ze moet doen. Joyce: ‘De wereld om je heen valt weg. Midden op straat trek ik mijn broek uit en roep de verloskundige, die net de auto geparkeerd heeft en heel kalm blijft. Met hulp van een andere automobilist word ik op straat gelegd.’ Rob: ‘Van afstand zie ik het gebeuren. Ik ren terug naar de portier om te vertellen dat mijn vrouw op de stoep gaat bevallen. Terwijl ik met de rolstoel aan kom rennen, zie ik het hoofdje. Als ik om de auto heen ben, is mijn dochter er al. Dan komt de bak met kraamspulletjes toch van pas. Ik leg snel een matje over Tess heen.’ ‘Rob blijft altijd heel rustig’, lacht zijn vrouw.
Warme dekens
Het is die avond gelukkig droog en niet koud. De medewerkers van de spoedeisende hulp brengen warme dekens en een afdelingsassistent maakt foto’s van de ontroerende situatie. Ook gynaecologen en verpleegkundigen van de kraamafdeling zijn na het telefoontje van de portier razendsnel ter plekke. ‘Mét injectievloeistof tegen bloedingen. Bij mijn eerste kind kreeg ik een nabloeding en dan moet je bij volgende bevallingen direct een injectie krijgen. Dat ze die bij zich hadden, vond ik zó scherp!’ zegt Joyce. Even later mag ze naar de kraamafdeling. Het ambulancepersoneel legt moeder en kind op een brancard met nog meer dekens. ‘Heerlijk voelde dat.’
Adequaat
Joyce en Rob zijn alle CWZ-personeel enorm dankbaar. Daarom gaan ze op 4 juni met hun dochter alle afdelingen langs om hen te bedanken. ‘Ik ben zo blij dat ik in elk geval nog vlak bij het ziekenhuis was’, zegt Joyce. ‘Iedereen heeft bijzonder adequaat gehandeld. Mijn dochter en ik hebben niets geleden. Het hele plaatje klopte!’