Het is geen alledaagse aandoening, maar in het Brabantse Herpen bleek er voor de drie zussen Robin, Lieke en Iris geen ontkomen aan. Alle drie kregen ze te maken met zogeheten ‘patellofemorale’ instabiliteitsklachten en werden ze behandeld in het CWZ-expertisecentrum knie. We interviewden het gezin in 2017. Nu, twee jaar later, hoorden we dat het goed gaat met de meiden.
Zeldzaam
Het komt wel vaker voor dat knieschijf tijdens de groei niet helemaal recht in zijn ‘spoor’ beweegt en pijnklachten geeft. Maar dat de knieschijf pardoes uit de kom vliegt is zeldzamer. Laat staan dat het gebeurt bij alle zes knieën van drie zussen. ‘Die knieën van ons sporen voor geen meter’, zegt Robin.
Soms erfelijk
De zussen zijn alle drie twee keer geopereerd. De aandoening is soms erfelijk, vertelt Iris. ‘Volgens orthopedisch chirurg Sander Koëter is het ook deels toeval.’ Het begon allemaal met Iris in december 2009. Hangend tegen de klimwand in Oss draaide ze haar linkerbeen tegen de muur. Een felle pijn in de knie en pats! De knieschijf zat niet meer bovenop het gewricht, maar stulpte uit aan de zijkant. ‘Ik schrok me wild’, herinnert ze zich. In CWZ werd de knieschijf weer in de kom geduwd, maar in de jaren erna bleef het gebeuren: een keer bij het afstappen van de fiets. En een keer tijdens Carnaval nota bene.
Buiten schot?
Terwijl haar knieschijven het leven van Iris teisterden, dachten de zussen Robin en Lieke buiten schot te blijven. Vergeefs. Bij Lieke schoot de knieschijf eruit tijdens de gymles op school. Robin, die helemaal nooit ergens last van had, zag haar knieschijf naar buiten draaien tijdens een kickboksles. En een paar maanden later gebeurde haar hetzelfde in het zwembad in Spanje. ‘Daar heb ik ’m een keer zelf teruggeduwd. Als je héél snel bent, lukt dat’, spreekt ze als ervaringsdeskundige.
Kommetjes
De opstaande rand van de kommetjes waarin hun knieschijven bewegen, is iets te laag. De pees die eroverheen loopt, trekt bovendien iets scheef. Orthopedisch chirurg Sander Koëter heeft het operatief hersteld. Al met al is het een operatie van anderhalf uur. Daarna zes weken een spalk van lies tot enkel en nog een paar maanden trainen onder leiding van de fysiotherapeut.
Alles op een laag pitje
Ze kunnen er wel om lachen, maar de situatie was zes jaar lang alles behalve vrolijk. Feestjes en uitgaan, gymnastiekles en sport: alles kwam op een laag pitje te staan. En hun moeder had zes jaar lang een bijbaan als taxichauffeur. ‘Bij elk telefoontje dacht ik: Nee hè? Er was er altijd wel één die niet mocht fietsen en dus naar school moest worden gebracht’.
Kickboksen
Over de toekomst dachten de zussen drie jaar terug heel verschillend. Iris was voorzichtig en dacht aan haar opleiding HBOV. Van Lieke is vastgesteld dat al haar gewrichten hypermobiel zijn en dus heel kwetsbaar. Alleen Robin had een onverwoestbaar vertrouwen in haar knie: ‘Ik wil weer gaan kickboksen.’
Nu, ruim twee jaar na het interview, gaat het gelukkig goed met de meiden, vertelt hun moeder. ‘Iris en Robin, de twee oudsten, hebben geen last meer van hun knieën. Alleen Lieke werd de afgelopen tijd nog geregeld geopereerd. Zij was nog in de groei en op haar twaalfde nog te jong voor een volledige operatie. In september krijgt zij haar tweede beenstandscorrectie. Vorige keer het ene been, nu het andere. En dat is dan hopelijk de laatste ingreep’.
De foto is gemaakt in 2017.
CWZ-ambitie topklinische zorg
Het knie-expertisecentrum is een voorbeeld van onze ambitie om topklinische zorg te geven. In CWZ investeren we in wetenschap, medische innovatie, opleiding en unieke expertises, waardoor we goede professionals aantrekken en behouden.