Drie ex-coronapatiënten en hun partners vertelden tijdens een spiegelbijeenkomst over hun intense tijd op de intensive care (IC). Zo'n 40 zorgverleners luisterden mee. ‘Het was mooi om de verhalen te horen van patiënten die zo lang op onze afdeling lagen. Daar kunnen we wat van leren. Ik vond hun ervaringen vooral positief’, zegt IC-verpleegkundige Janneke na afloop.
Eerlijk en emotioneel
‘Nu ik hier zit, vind ik het moeilijk om terug te zijn in het ziekenhuis. Toch is het goed dat ik dit doe’, vertelde Frank (55). Hij zat op de eerste rij naast Peter (65), Nataschja (52) en hun drie partners met de rug naar het publiek toe. Alle zes kregen ze uitgebreid de tijd om te vertellen wat hen is overkomen en hoe het nu met hen gaat. En dat deden ze ook, in alle eerlijkheid, met de nodige emoties en met veel respect voor de zorgverleners.
Enkele ervaringen
Een paar opmerkingen uit de 1,5 uur durende bijeenkomst lichten we in dit artikel uit. De rest staat in patiëntverhalen op deze website. Peter vertelde over het niet goed kunnen praten na zijn coma: ‘Ik was niet de vriendelijkste patiënt, er moest zoveel frustratie uit.’ Zijn vrouw Yvon was lovend over de verpleegkundigen: ‘Het contact met de verpleegkundigen werd vertrouwd. Ik kon hen alles vragen.’ Frank beschreef zijn herinnering aan de vele hallucinaties: 'Het lijkt me lastig voor verpleegkundigen om je voor te stellen hoe het voelt als je hallucineert.’ Zijn partner Antoinette vertelde over haar onmacht: 'Ik had zo’n behoefte om hem aan te raken, maar dat mocht niet vanwege corona.' Nataschja had graag gewild dat er meer aandacht voor haar dochter was geweest toen ze in slaap werd gebracht: ‘ Ik zou het goed vinden als er een lotgenotengroepje komt voor kinderen van IC-patiënten om samen hun ervaringen te delen.’ Haar man Hennie was vol lof over de communicatie met de zorgverleners: ‘In CWZ vind ik de interactie tussen familie en artsen heel sterk.’
Specifieke vragen
De gespreksleiders hadden ook een aantal specifieke vragen aan de patiënten. Wat de buikligging betekende voor de partner. Hoe de ervaring was met fysiotherapie. Hoe de nazorg ervaren is. In het laatste halfuur konden ook de toehoorders vragen stellen. Zo vroeg een verpleegkundige waaraan behoefte is als partner en patiënt zich zo machteloos voelen. En een fysiotherapeut vroeg of uitleg in stapjes zou helpen tijdens het oefenen. De antwoorden van de patiënten en hun partners op deze vragen zijn te lezen in hun verhalen op deze website.
Informeel napraten
Na de bijeenkomst was er gelegenheid om nog even informeel met elkaar te praten en daar werd volop gebruik van gemaakt. IC-verpleegkundige Nord vond het geweldig om Peter terug te zien, die hij lang heeft verpleegd: ‘Soms moet je confronterend zijn om een patiënt in beweging te krijgen. Nu hoor ik van hem dat dat geholpen heeft.’ MC-verpleegkundige Maud die nog maar kort op de afdeling werkt, was onder de indruk: ‘Deze verhalen brengen die heftige coronatijd van toen tot leven. Ik neem deze ervaringen zeker mee in mijn werk.’ Peter kreeg nog een boodschap mee van intensivist Malaika Fuchs: ‘We snappen heel goed dat je zo boos was tijdens je opname. Dat was niet erg. Weet dat wij dit allang hebben losgelaten. Ik hoop dat jij het in een doosje kunt stoppen en ook kunt gaan loslaten.’
Verbeterpunten
De IC gaat aan de slag met verbeterpunten uit de bijeenkomst. Medisch manager IC Els Rengers: ‘Nu de stofwolken van corona zijn neergedaald, was er weer ruimte voor een bijeenkomst als deze. Een spiegelbijeenkomst draagt bij aan verbetering van de kwaliteit. Patiënten kunnen ons immers het beste vertellen wat er in hun ogen beter kan. Het gaat om hun beleving van de realiteit en die kan anders zijn dan die van ons. De feedback geeft zeker aanknopingspunten om op te pakken. De spiegelbijeenkomst past bij de ambitie van CWZ om de patiënt als partner te zien en hem of haar te betrekken bij verbeteringen.’
Lees de patiëntverhalen
Tijdens de bijeenkomst kwamen de patiënten om de beurt aan het woord. We hebben hun uitspraken gebundeld in drie patiëntverhalen op deze website.