‘Als kind wilde ik al kinderarts worden. Nu ik na 30 jaar afscheid neem van mijn werk, ben ik er nog steeds van overtuigd dat dit het mooiste vak is. En dat het werken in CWZ echt bij mij paste.’ In dit verhaal blikt kinderarts Cecile Buzing terug op haar lange tijd in ons ziekenhuis.
Ziekenhuis naar mijn hart
'Ik werkte 1,5 jaar als assistent in opleiding bij CWZ en in die tijd wist ik dat dit het ziekenhuis was naar mijn hart. Het heeft de opleiding kindergeneeskunde, is groot genoeg om altijd uitdagingen te vinden in de patiëntenzorg, en is ook klein genoeg om iedereen met wie je samenwerkt goed te leren kennen. Een leuk voorbeeld daarvan is dat de portier gewoon weet wie je bent als je ’s nachts in huis komt voor een acute situatie. Ik heb ook meer dan 10 jaar poli gedaan in Druten en dat voelde helemaal als thuiskomen. Ik ben zelf opgegroeid in Druten en mijn ouders hebben daar 40 jaar in het onderwijs gestaan, dus ik kende veel mensen of de mensen kenden mijn ouders. Dan vroegen ze ‘Bent u de dochter van?’ en dan knikte ik want ja, met zo’n achternaam kon dat niet missen.'
Groter team
'Toen ik hier in 1993 bij kindergeneeskunde kwam werken, telde het team 5 kinderartsen en 5 arts-assistenten. Dat is nu wel anders met 11 kinderartsen en ongeveer 11 arts-assistenten. Het werk is ook veranderd. De gemiddelde ligduur is veel korter geworden, waardoor je in de kliniek met het hele team intensievere zorg levert en ook veel meer poliklinisch onderzoekt en behandelt. Een voorbeeld daarvan is de behandeling met antibiotica intraveneus thuis, die zelfs bij hele jongere kinderen kan worden gegeven. En dat is goed, want een kind knapt het snelste op in zijn eigen omgeving.'
Ouders hebben belangrijke stem
'Ik vind het mooi dat ook de rol van de ouders is veranderd. In het begin hadden ze weinig stem en werd er óver hun kind besloten, maar nu krijgen ze een belangrijke stem in het geheel. Dit komt ook doordat we op de kamer van het kind de visite doen. Daarbij openen we met de vraag ‘Hoe vindt u dat het gaat met uw kind en welke zorgen of vragen heeft u nog’. Daarmee worden zij gezien en gehoord en zijn ze partners in de zorg. Ook de rol van de kinderen zelf is veranderd. Wij stimuleren vooral ook de chronisch zieke kinderen meer zelf de regie te nemen. Sinds enkele jaren is er ook een kinderadviesraad waarin de kinderen het hele kinderblok van advies kunnen voorzien, gevraagd en ongevraagd. Zelf ben ik één van de initiatiefnemers geweest van die raad.'
Kindermishandeling
'Toen ik begon was ik algemeen kinderarts. In de loop van de tijd heb ik kansen gekregen om me meer te gaan toeleggen op specifieke zaken. Zo ben ik coördinator geweest van de signalering kindermishandeling binnen CWZ. Dat is een onderwerp waar sommigen van schrikken, maar we weten dat we door structurele aandacht meer kinderen op het spoor komen bij wie veilig opgroeien niet vanzelf gaat. Ik heb me ook ontwikkeld in de zorg voor kinderen met maag-darm-leverziekten. Sinds ruim 10 jaar is er een polikliniek voor kinderen met zindelijkheids/incontinentieproblemen, waarbij ik samenwerk met 2 collega’s en 2 urotherapeutes.'
Wijs worden van visitaties
'Mijn interesse gaat ook uit naar kwaliteit in zijn verschillende vormen. Zo heb ik namens de beroepsvereniging van kinderartsen kwaliteitsvisitaties gedaan bij andere vakgroepen kindergeneeskunde in het land. Het mooie was dat je daar echt zelf ook wijzer van werd. Je kon dingen meenemen om de zorg binnen CWZ te verbeteren.'
Solidariteit in coronatijd
'De coronatijd heeft veel indruk op mijn gemaakt. Ik weet nog dat ik overdag door het ziekenhuis liep en het hele poliplein leeg was, dat was zo vreemd. Hoewel de kinderen gelukkig niet zo ziek werden van COVID, kwamen er toch allerlei uitdagingen op ons af. Het was vooral lastig omdat je in het begin nog geen idee had hoe het zou gaan lopen en hoe lang het zou gaan duren. Ik voelde heel veel solidariteit tussen de medisch specialisten onderling en we hebben nog nooit zo snel allerlei nieuwe protocollen kunnen invoeren als in die tijd.'
Team ga ik missen
'Met heel veel plezier kijk ik terug op mijn tijd in CWZ. Ik heb gewerkt met een geweldig team kinderartsen en arts-assistenten en ook de teams van de polikliniek, het secretariaat en de afdelingen waren top! En dát ga ik ook missen: de contacten, met de patiënten én alle CWZ’ers. Aan iedereen zou ik willen zeggen: ga zo door, werken in de zorg is mooi en van grote betekenis.'