Ronny Manupassa gaat met pensioen. Hij was 47 jaar in dienst van CWZ, eerst 25 jaar als (hoofd)verpleegkundige en de afgelopen 22 jaar als wondconsulent. Hij deelt zijn mooiste herinneringen.
Ogen open
Op 1 september 1972, begon Ronny Manupassa zijn stage verpleegkunde bij interne geneeskunde en psychiatrie. Hij herinnert zich die dag nog goed. ‘Boven de ingang hing een bord met daarop de dreigende tekst: ‘Dat Uwe ogen open zijn dag en nacht over dit huis. Dit bord was typerend voor die tijd. Patiënten namen de psychiater in het ootje en er heerste een enorme hiërarchie tussen artsen en verpleegkundigen. De gang van zaken in die tijd was wel een beetje te vergelijken met de film One flew over the cuckoo’s nest’.
Strenge zusters
Na zijn opleiding werd hij eerste verpleegkundige en vrij snel daarna waarnemend hoofd op afdeling 4, de heren verpleegafdeling van chirurgie. Daar werkte hij samen met de zusters. ‘Er waren in die tijd veel collega’s die het moeilijk vonden om samen te werken met de strenge zusters. Het was een harde tijd, maar ik leerde toen wel optimaal werken. Zelf heb ik goede herinneringen aan zuster Vincentia. Met haar vertrek als hoofd van afdeling 4 waren mijn afscheidswoorden: “Vincentia je bent een geweldig mens , alleen die nonnenstreken daar moet je gauw loslaten”. In 1981 werd Ronny afdelingshoofd van afdeling 6, ook een herenafdeling chirurgie. ‘Dat was ook weer een bijzondere tijd. Patiënten bleven langer opgenomen. Er werd zo nu en dan gezellig een kaartje gelegd, zo konden we nog een extra zakcentje bijverdienen. Heel mooi’.
Eerste wondconsulent van Nederland
Na 25 jaar dienstverband, 1997, maakte Ronny de overstap naar wondzorg. Daar ging hij samen met Nel Wagemans en Marianne Latta werken als ‘primus inter pares’. Zijn functie als hoofdverpleegkundige was komen te vervallen en hij moest kiezen tussen management of de eerste wondconsulent van Nederland. ‘De keuze voor mij was helder. Contact houden met patiënten lag meer in mijn lijn. Ik heb de functie wondconsulent helemaal zelf vormgegeven in CWZ. Dat was zwaar, maar ik heb altijd met heel veel liefde en plezier gewerkt’.
Liefde en geduld
‘Ik heb een geweldige tijd gehad hier in CWZ en ga de wondzorg enorm missen. Een tip voor mijn opvolger(s): Behandel alle patiënten als je eigen familie: met liefde en geduld. En heb vertrouwen in je behandeling, je bent als behandelaar zeker niet de zwakste schakel!’