Vertrouwd
Bea van der Heijden en Luc Strobbe, chirurg oncoloog, ontmoetten elkaar toen haar eerste borst werd geamputeerd. Bea heeft warme herinneringen aan deze tijd en het team van de mammapoli, waar de zorg rondom borstkanker samenkomt. ‘Het voelde als thuis. Luc was dan wel mijn chirurg, maar opgegeven moment voelde hij meer als een goede bekende. Ik voelde me vertrouwd hier en helemaal op mijn gemak.’ Ook Luc heeft, 20 jaar later, nog steeds herinneringen aan Bea. ‘Ondanks de hele jonge leeftijd waarop Bea met borstkanker te maken kreeg, bleef zij ontzettend positief en strijdbaar. Dat vond ik toen erg bijzonder.’
‘Ik was begin 40 en vroeg Luc om, nadat mijn ene borst eerder al was verwijderd, ook de gezonde borst weg te halen. Een ongewone vraag voor iemand van mijn leeftijd. Luc stemde er, zonder te proberen mij op andere gedachte te brengen, mee in.’ - Bea
Opnieuw zwanger
Tegen verwachting in werd Bea opnieuw zwanger na haar behandeling. De geboorte van haar dochter is een bijzondere ervaring die zij deelt met team mammapoli. 20 jaar later heeft Bea nog steeds de felicitatiebrief die zij ontving van Luc. ‘Dat was toen een speciale situatie waar ik graag bij stil wilde staan. Het gebeurt niet vaak dat vrouwen na borstkanker nog zwanger worden en een gezond kind krijgen. Bea had een kaartje geschreven en het geluk straalde er vanaf. Dat vond ik echt fantastisch’, zegt Luc. Ook de andere medewerkers van de mammapoli konden een glimp van dit geluk opvangen. Zo vertelt Bea: ‘Steeds als ik controles had ging mijn pasgeboren dochter Sanne mee. De Maxi-Cosi zette ik dan even bij de verpleegkundigen neer, terwijl ik met Luc sprak. En dan stonden ze met z’n allen om Sanne heen.’
Ook gezonde borst amputeren
Na bijna 10 jaar besluit Bea dat zij haar andere borst ook wil laten weghalen. Een belangrijke keuze die zij voor zichzelf maakte en waar Luc veel bewondering voor had. ‘Ik was toen begin 40 en vroeg Luc om, nadat mijn ene borst eerder al was verwijderd, ook de gezonde borst weg te halen. Een ongewone vraag voor iemand van mijn leeftijd. Luc stemde er, zonder te proberen mij op andere gedachte te brengen, mee in’, vertelt Bea. Luc vult aan: ‘Meteen begreep ik wat Bea bedoelde. We bespraken de voor- en nadelen om een weloverwogen besluit te nemen. Ik had toen, en nu nog steeds, veel bewondering voor deze keuze.’
'Meteen begreep ik wat Bea bedoelde. We bespraken de voor- en nadelen om een weloverwogen besluit te nemen. Ik had toen, en nu nog steeds, veel bewondering voor deze keuze.’'- Chirurg oncoloog Luc
Het went niet
Nu, 20 jaar later, is er voor Bea en Luc beiden veel veranderd, maar zijn er ook dingen hetzelfde gebleven. Aan de mammapoli heeft Bea fijne herinneringen en een bijzondere band met Rebecca, verpleegkundig specialist bij de mammapoli, overgehouden. ‘Ik heb nog vaak gedacht dat ik jullie wilde schrijven om iedereen te bedanken, of om mijn verhaal te delen met anderen.’
Ook Luc kijkt terug op de afgelopen 20 jaar en hoe zijn werk als chirurg oncoloog is veranderd door de tijd. ‘Ik word wat ouder en de mensen die tegenover me zitten worden steeds jonger. Het went niet om te zeggen dat het niet goed zit. Naarmate ik ouder wordt leef ik steeds meer met mensen mee. Ik begrijp, beter dan vroeger, wat iemand doormaakt en dat gaat me niet in de koude kleren zitten. Maar dít soort verhalen, van iemand zoals Bea, daar doe ik het allemaal voor.’