Bloed bij de ontlasting
Een paar weken later had Wilma bloed bij de ontlasting. Ze vertelt: ‘Eerst dacht ik dat het aan de bietjes lag, maar het ging niet over. Toen ik voor iets anders bij de maag-darm-leverarts moest zijn bracht ik het ter sprake. Er volgde een darmonderzoek waaruit bleek dat er poliepen zaten die kwaadaardig zouden worden als ze zouden blijven zitten. Als gevolg werd er een operatie gepland om een stuk dikke darm weg te halen. Door corona moest ik daar echter wel een half jaar op wachten.
Door het oog van de naald
De operatie leek geslaagd, maar al snel, nog tijdens de opname, werd ze zieker en zieker. Dit kwam door een lekkage in de darmen na de operatie. ‘Het rare is dat ik daar niks meer weet. Ik heb geen herinneringen meer aan die complicatie. Hoe ziek ik was, dat ik voor de tweede keer geopereerd ben en de periode daarna, dat ben ik allemaal kwijt. Voor mijn gevoel werd ik ineens wakker met een stoma. Jacqueline heeft toen heel vaak aan mijn bed gestaan om de stoma te verzorgen, maar ook daar herinner ik me niks van. 14 dagen later, toen de uitslag kwam van het verwijderen van de poliepen, bleek ook dat er toch een kleine tumor had gezeten.’
'Ik voelde me zo kwetsbaar en moest Jacqueline heel erg toelaten. Zonder vertrouwen werkt dat niet.' - Wilma
Het drong niet door
‘Die informatie kwam niet bij mij binnen. Bijna een maand lang lag ik opgenomen en ik weet niet meer wat ik gedaan heb, hoe ik me voelde en wie ik gezien heb.’ Stomaverpleegkundige Jacqueline voegt toe: ‘Je was echt doodziek na de eerste operatie. In de spoedoperatie die daar gelijk op volgde kreeg je een stoma. Je kwam op de IC en na en paar dagen weer op de verpleegafdeling. Maar je kwam eigenlijk niet terug. Je deed alles een beetje op de automatische piloot. Het leek ook alsof je er niet aan wilde dat je darmkanker had gehad. Je man was kort daarvoor overleden aan kanker, maar dat je zelf ook ziek was drong niet tot je door.’
Praktisch onmogelijk
'Pas toen ik een maand later thuis kwam, begon er wat te dagen van wat er gebeurd was. Thuis zijn was zwaar. Ik kreeg sondevoeding en had een ‘zak’ aan m’n buik die vijf keer per dag werd verzorgd door thuiszorg. Het stomamateriaal liet alsmaar los en daarnaast raakte ik uitgedroogd die hete zomer. Toen dacht ik: Nog een nacht alleen thuis overleef ik niet. En toen ben ik weer opgenomen in het ziekenhuis.’ Jacqueline maakte zich in die periode veel zorgen om Wilma: ‘Je kreeg met spoed een stoma terwijl je buik nog niet hersteld was van de eerste operatie. Het is dan praktisch onmogelijk om een stoma goed aan te leggen, omdat de darmen niet in hun normale toestand zijn. Het was voor mij al heel moeilijk om die stoma goed te verzorgen, laat staan dat je dit thuis zelf onder de knie kreeg. Daardoor liep jij hier een tijd lang de deur plat. Dat is niet gebruikelijk, maar het kan helaas wel voorkomen.’
Overgeleverd
‘We zagen elkaar in het begin eens per twee weken. Na twee maanden nog eens per maand en in de periode daarna, in aanloop naar het verwijderen van de stoma en het aan elkaar maken van de darmen ontstonden er nog problemen met de voorbereiding van de hersteloperatie’, vertelt Jacqueline. ‘De darmen moesten worden schoongemaakt, dit was op z’n zachtst gezegd een pittige klus. Ik heb zo veel uit de kast moeten trekken om de darmen schoon te spoelen. Anderhalve week lang kwam Wilma iedere dag anderhalf uur lang naar CWZ om te spoelen. We hebben dit gelukkig samen met humor gedaan.’
'Mijn beroep is heel intiem. Wat wij samen moesten doen was zo out of the box. Dat werkte op de lachspieren. Dat kon en mocht, want we kenden elkaar inmiddels goed.' - Stomaverpleegkundige Jacqueline
Intiem
Wilma vertelt hoe zij omging met die situatie:’Het was heel intiem. Je staat letterlijk heel erg in je blootje. Ik voelde me zo kwetsbaar. Er gebeurt van alles aan de voor- en achterkant. Ik moest Jacqueline heel erg toelaten en dat vraagt om vertrouwen.' ‘Mijn beroep is inderdaad heel intiem’, kan Jacqueline beamen. ‘Wat wij samen moesten doen was zo out of the box. Dat werkte zo op de lachspieren. Dat kon en mocht, we kenden elkaar inmiddels zo goed. Ik heb een kaarsje opgestoken toen de stoma werd verwijderd. Zo graag wilde ik dat het zou lukken.'